چیست قربان قرب حق را یافتن

با گذشتن از دل و دنیا و زن

چیست قربان بگذری از جان خویش

پا نهی بر عشق و فرزندان خویش

می شوی واصل به قرب از این گذر

بس گوارا  گر که هستی ره سپر

*

به جز میلاد حیدر خانه ی حق  

دلیلی بر بنا  دیگر ندارد

*

ولایت محور سعی و طواف است

بود باطل حج ار حیدر ندارد

*

علی چون خود درِ بیت الحرام است

 نیازی در گذر بر در ندارد

*

 بیا  ای بهار دل انگیز من

شکوفا ترین باغ گلریز من

به وصل تو عید ست فصل بهار

چمن بی تو پاییز سرد است و تار

بیا تا جهان با تو زیبا شود

شکفتن  کنار تو معنا شود

من از هر بهاری نگویم سخن

که نبود سزاوار مام وطن

بهاری که من می سرایم نکو ست

نه از جنس اسفند و یاران اوست !

بهار حقیقی بیاید اگر

نماند ز اسفند نام و اثر

بهاری که باشد « ربیع الانام »

بشیر ش کسی نیست غیر از امام

امامی که رهپوی روح خدا ست

ز بعد خمینی به ما مقتدا ست

بسیجی امامی که یک ربع قرن

به یک دست، بشکسته بت های قرن

ابو مصطفی، مرتضی را شبیه

امین امام آن ولیّ فقیه

علی نام او ،خامنی نسبت اش

ز مشهد فرا سنگر نهضت اش

نه تنها خراسان که ایران من

به هر گوشه دارد ز رزمش سخن

امام همه مومنان تا ظهور

الهی بیفزا شکوهش چو نور

بلی بی حضورش نیابی بهار

بجو  از سر انگشت او کوی یار

هر آن کس رهش از ولایت جدا ست

بلاشک  بمهدی قسم در خطا ست

چپ و راست در فتنه افتد به چاه

نه شرقی، نه غربی بود شاهراه

بهار تو جعلی است، اسفندیار !

مرا ، با بهار دروغین چکار ؟

ز اسفند و از یار اسفندیار

بسی خسته ام پس کجایی بهار ؟

خدا را ، تو مشکات نور خدا

بیا تا شود عید بر پا ، بیا

بیا ای گل نرگس فاطمه «س»

خزان را بده تا ابد خاتمه

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

زمستان 1391

***********************************

می دهد سوره ی اسرا چه خوش این مژده ز یار

چون که حق جلوه کند محو شود باطل زار

ان فریبنده که استاد شعار است و فریب

یار اسفند بود گرچه برد نام بهار

لیک هرطفل دبستان به یقین می داند

جای اسفند نباشد چو رسد بوی بهار

نام زنگی است چو کافور دگر نیست عجب

یار اسفند اگر دم زند از فصل بهار

کاش از سر برد این شیوه ی شهرآشوبی

یا که مردانه ببندد کمر همت و کار

کی بود رجعت یاران مسیح از کاراکاس؟!

سیصد و سیزده آیا شود از نو تکرار ؟!

مادر غم زده با تسلیت آرام نشد

بوی فرزند در آغوش تو جوید این بار!

نیست تردید که همسنگر ما بد چاوز

ولی افراط نشاید بخدا این مقدار

ساده اندیش بود آنکه گمانش این است

که بود عزت اسلامی ما در این کار

تو چه کردی که فتادی به چنین مخمصه ای؟

تا ازین پس چه شود ؟ باز نبازی ! هشدار

ما پر از لغزش و لبریز خطا دامن ماست

پرده بالا مزن از کرده ی ما ای ستّار

***

تا مادر غم دیده ی چاوز دیدت

بی تاب شد و بجای او بوسیدت

گویی تو نماد کوچکی از هوگویی

یا یار بهاری این چنین نامیدت؟!

***

چاوز! بفدای آن لب شاتوت ات

قربان عروج و رجعت از لاهوتت

از ناله ی مادر تو گریان محمود

با شال عزا در بغل تابوت ات

اسفند 1391

ارتش ایران به حق، حصن حصین ملّت است

حافظ قرآن و در خط متین عترت است

تا « امین » فرماندهِ این ارتش والا بوَد

پرچم خوشنام ما  بر قله های عزّت است

24 مهرماه ، سالروز تشکیل سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران گرامی باد

****************************

ای زنده باد همت والای سازمان

پایایی و رسالت پویای سازمان

تا ره به سوی کعبه ی مقصود خود برد

بسیار جان فدا شده در پای سازمان

خود سازمان هدف نبود بلکه آنچه هست

قرآن ، عقیده پرچم پایای سازمان

در خدمت ولایت و در خط رهبری است

رسم و ره و صلابت آوای سازمان

ره توشة سیاسی و نشر عقیدتی است

سرمایه ی تلاش و تولای سازمان

آموزش و نظارت و تعلیم و تربیت

بی وقفه هست محورکوشای سازمان

قشر جوان گزینه ی اول در این مسیر

هم خانواده  فصل شکوفای سازمان

فرهنگ اقتدار و دفاع و شهادت است

ترویج در رسانه ی گویای سازمان

آن سان شکوه در صف رزمایش آفرید

کز هر دو دیده کور شد اعدای سازمان

دارد صفای عهد صفایی هنوز هم

هر سنگر قدیمی بر پای سازمان

محمود بود کار دو محمود بعد از او

از هر سه یاد نیک به سیمای سازمان

در عهد « آل هاشم» و هیئت رئیسه اش

نو شد دو باره چرخ توانای سازمان

با آنکه بسته اند ره دخل و خرج را

اول نموده جایگه و جای سازمان

این بس رئیس را که ریاست نمی کند

الاّ به روح ما و به دل های سازمان

هرچند زین خلوص و گذشت شبانه روز

نشناختند قدر سجایای سازمان

بار دگر سپاس ز تدبیر رهبری

و ز لطف او به جمع مصفای سازمان

شایسته ای چنان « حسنی » را چو برگزید

برخاست بانگ «احسن» اعضای سازمان

با طرح نو ز تجربه های کهن ، کنون

ره می برد به اوج ، قدم های سازمان

دارم امید آن که ز الطاف ایزدی

مهدی(ع) دعا کند به سراپای سازمان

**********************

در روند تکامل تاریخ 

شهدا خون قلب تاریخ اند

در فضای سکوت و سرد و سیاه 

مشعلی در جهان تاریک اند

*

لاله گون شد شفق ز خون شهید

فلق از چهره ی شهید دمید

خلق از چنگ ظلم و استبداد 

به سخای سر شهید رهید

*

کربـلا دانش سرای  غیرت و  مردانگی است

حرف حرف هر کلاسش روح و درس زندگی است

هرکه را دل کربلائی شد ، دلش بی ادعـا

کعبه باشد ، چـون بـوَد  بیت حسیـن  بیت خـدا

آنکه در دنیا و عقبـی با حسین همراز شد

در دفـاعِ از ولایـت  بـا وفـا سـربـاز شـد

هرکه شد همسنگر یاران و اصحاب حسین

چون شهیدان پاسداری می کند زین نور عین

پرچم قرآن و دین پاینده گردید از شهید

مکتب و احکام و آیین زنـده گردید از شهیـد

عزت امروز ایران از شهیدان است و بس

هرچه دارد فخر و عنوان از شهیدان است و بس

عهدو پیمان بسته از جان با شهیدان سازمان

ارتش ما را بود در هر قدم گنجی نهان

همزمان با رحلت غمبار و جانسوز رسول

در عزای پاره های قلب زهرای بتول

یاد یاران شهید جبهه ی ایمان کنم

عهد خود را تازه و تجدید این پیمان کنم

یاد گل هایی که این محفل ، مزیّن کرده اند

نـورالانـواری که راه خلق ، روشن کرده اند

یاد همرزمان و مردان فداکار و رشید

عرش پیمایان سنگرهای قرآن مجید

آن شهیدانی که دارد خونشان این سان پیام :

« تا ابد مگذار این بیـرق بیافتد ، والسـلام »

نام و یاد و راه و پیغام شهیـدان جاودان

 زنـده بـادا  یـاد یـاران شـهیـد سازمان

با شهیدان عهد می بندیم عهدی پایـدار

بر سـر پیمـانِ بـا آنـان بمـانیـم استـوار

تا بود درس شهادت مکتب و آیین ما

تا بود فرزند زهرا  رهنمای دین ما

راه ما راه حسین است و صراط المستقیم

اقتدار و عزت ما تا ابد باشد مقیم

روح یارانی که ارتش را ست ز آنان افتـخـار

گویدت:  سر می دهد مرد عمل ، جای شعار

تا مرا یک قطره خون همراه جان در پیکرست

سنگرم مـرز ولایت در دفـاع از رهبـرست

************************************************************************************************

فرموده خدا شهید زنده است

آری بخدا شهید زنده است

چون نیک نظر کنی به هر سو

بینی همه جا شهید زنده است

هر تابلویی به کوی و برزن

گویند به ما شهید زنده است

مرگی که حیات در پی اوست

بی رنگ فنا ، شهید زنده است

گر آب حیات هر که جوید

اینست بقا شهید زنده است

نوری که فروغ جاودان است

چون مهر سما شهید زنده است