«« در استقبال از حجاج بازگشته از سفر »»

حاجی ز سفر بر گشت ، بلبل به نـوا آمـد 
مهمـان خـدا اینـک ، از بیـتِ خـدا آمـد

***   ***   ***   ***   ***   ***   

بوی خوشِ پیغمبر، از سوی حَرا آمد
حاجی به صفای دل ، از سعیِ صفا آمد

صد شکر که دعوت شد از سوی خدا امسال
لبیک به لب رفت و بـا حمد و ثنـا آمد

مهمانیِ ربُّ البیت ، در مکّه چو پایان یافت
مهمان خـدا ایـنک ، از بیتِ خـدا آمد

آثار قبولی را ، در نور رُخَـش بنـگر
خالی ز خطـاها شد ، لبریزِ عطـا آمد

آورده چه سوغاتی؟، از محضر پیغمبر
از بیت ولایت با ، پیمان ولا آمد

با گَرد بقیع آید ، بویید و ببوسیدش
این پیک عزیزِ ماست کز بهر شفا آمد

پوشیده به بر احرام ، نوشیده میِ زمزم
دل در عرفات افکند، با سر به منا آمد

ابلیس ز خود رانده ، سر داده به تیغ دوست
در بارِگَـهِ قُـربَـش ، بی رنگ و ریـا آمد

هرکس نبود لایق ،  بر قرب و لقـای یار
آنکس که به دست آورد ، توفیق لقـا آمد

برگشته ولی روحش ، درحال طواف آنجاست
جان در حرم و حاجی ، بی جان به کجا آمد ! ؟

آینـد به استـقبال ، تنها نه فقـط یـاران
تکبیـر ملائک نیـز، از اوج سـمـا آمـد

خیـرِقدمش بفـرست ، از دل صلواتی چنـد
کاین ذکر شریف از عرش ، پر قدر و بها آمد

یارب بطلب ما را ، هر سال به مهمانی ت
از نای دل « طـاهر» ، این  بانگ دعا آمد