اگر بی کس و بی پناهی بگو زن

اگرسبزه یا  رو سیاهی  بگو ، زن

مجرّد ، فقط ذات پروردگار است

تو تنها شوی در گناهی،  بگو ، زن

تمکّن به زن داشتن گر نداری

به آواز پر سوز و آهی بگو ، زن

دعا کن به درگاه یزدان شب و روز

که بنمایدت بلکه راهی ، بگو ، زن

نگو زن بود مایه ی فتنه و شر

ثبات زمین گر که خواهی بگو ، زن

چه خلقی عجب ؟ آن که بود و نبودش

رهانَد جهان از تباهی ،  بگو ، زن

ستون کیست در خانه و خانواده ؟

پس از مرد ، خواهی نخواهی. بگو زن

نگو زیر دست آن که در شأن عالی است

مگو  افسر تاج شاهی ، بگو ، زن

ز دامان زن می رود  مرد، معراج

به هر مسند و جایگاهی بگو ، زن

بکن خدمت زن به هر پست و شغلی

چه در ارتشی یا سپاهی بگو ، زن

بپرسند اگر ، کیست بر جسم ها جان

به تدبیر و لطف الهی ؟  بگو ، زن

چو سیب و چو صبح و چو سرو و چو سنبل

که باشد چنین مهر و ماهی؟ بگو ، زن

چو در خانه جویای آرامشی ، باز

 به اطراف بنما نگاهی بگو ، زن

نگو زیر لب ، از عزیزت چو  پرسند

بلند و رسا کن گواهی ، بگو ، زن

 اگر کار مردان به دور از نشاط است

به آهنگ خوش ، گاه گاهی بگو زن

سپس بهر تکمیل درمان ، چهل بار

پس از ذکر های پگاهی بگو زن

مگر مرد ، از عهده ی زن برآید ! ؟

نخواهی که افتی به چاهی  بگو ، زن

که را ؟ هست این سان هنر تا نماید

به مشاطه کوهی چو کاهی ، بگو ، زن