شکر  لله که ز ره  بار دگر عید آمد

شوکت موکب گل باز  به تجدید آمد

نو بهار است و شکفته است لب فروردین

جامه ی سبز زری دوز ، به تن کرده زمین

از نسیمش همه گیتی طرب انگیز تر است

گرچه نوروز در ایران شعف آمیز تر است

آن هم امسال که فرموده ی رهبر این است

او که هر جمله اش از شهد و شکر شیرین است

کار و سرمایه و تولید در ین سال جدید

عزم ملی طلبد بهر حمایت چه شَدید!

آمدند از همه سو عیدکُنان خرد و کلان

گشته پُر راهرو خانه ز کفش مهمان

میهمانان بهاری بفدای قدم و مقدمتان

صد خوشامد به شما  گرم تر از قم دمتان

هفت سین سفره ی سیری سر سور و سات است

فصل آجیل خوری همره شیرنی جات است

هرکه آجیل بخور نیست نخواهد عیدی

شیرنی خور نبود هرکه ، ندارد عیدی

بسته ی پول سر سفره بود  بر دارید

باند ها تازه رسیده است دگر نشمارید

پسته و فندق و بادام  ز هر گونه که هست

محو سازید که شوخ اند و ترک پیشه و مست

پرچم رنگی هر تخمه  به دندان بدرید

که بود بیرق ما سبز و سپس سرخ و سپید

بخورید آنچه در اینجاست  همه ایرانیست

ژاپنی ، ترک ز چین یا که ز آمریکا نیست

هرکه چیزی نخورد جان خودم مدیون است

آن که تعارف بکند تا به ابد مغبون است

جیب تان خالی از آجیل نبینم دَمِ در

میوه در ظرف نماند دَم رفتن ، دیگر

بخورید این همه از بهر شما چیده شده

سال تحویل به رخسار شما دیده شده

مال آخوند به والله  که خوردن دارد

بانگ آن طبل خوشاهنگ شنیدن دارد

گرچه آن طبل ، هزاری است که نبود موجود

غیر افسانه ای امروز از او نیست شهود

بس که این طبل صداکرده جگر پاره شده

جای آن باز ، نهادند و دگر باره شده

هیچ طبلی چو نیاورد دوامی ابَدا

آن ملَک داد به درگاه خدای استعفا

به امیدی که مگر باز خداوند مجید

بگمارد ملک و طبلی ، با امر جدید

همه خوردند بد و خوب ،  شما هم بخورید

نه فرادا  به جماعت ، همه با هم بخورید

هرچه هست این همه عمر از امم عهد قدیم

بر سر سفره ی مردان خدایند مقیم

قرن ها خلق سر سفره ی ملایان اند

باز این جمع فداکار ز رسوایان اند!

این که عمامه به سربسته و خود پیش تر است

سنگ جُهّال به پیشانی او  بیش تر است

این همه کُشته ی مظلوم که خفته اند به خاک

با رخی سرخ و سری سبز و تنی چاکاچاک

اهل علم و عمل حوزه و دانشگاه اند

که ز فیض دم شان اهل نظر آگاه اند

جان ما ، در همه جا بهر فدا درکف ماست

پیشگام همه در رزم و بلایا صف ماست

الغرض قصد شکایت به سرم هیچ نبود

ناگهان درب دلم باز شد و عطسه نمود

تلخ شد کام شما ، باز تلافی بکنید

مزه ای از شکلات و گز و تافی بکنید

من نگویم بخدا  ، گفته خدا در قرآن

بخوریدان و بنوشید  ای اهل ایمان

حرف من نیست «کلوا» ، جمله ی «من رزق الله»

هست فرقان و  بود متن کلامِ   الله

بخور اما مکن اسراف و مخور مال حرام

خوش بنوش و چو یکی سرو خرامان بخرام

هم بخور هم بده یاران و عزیزان بخور ند

هم عطا کن که ضعیفان و یتیمان ببر ند

ور نه بعد از تو به غارت برود از همه سو

نه ثوابی ، نه دعایی، نه بگویند نکو

هرکه خود خورد و خورانید بهشت از او باد

عشرت آخرت و عیش کنشت از او باد

پس دگر بار بنوشید و به شادی بخورید

تا نگشته است ز پس فصل کسادی بخورید