شهدای سیداباد حسنجون طالقان

خیزد نوای « یا حسین » از نینوای نای دل
عطر شهادت بار دیگر گشته روح افزای دل
نور شهیدان روشنی بخشد به سر تا پای دل
یاد شهیدان کشتی نوح است در دریای دل
عکس شهیدان را ببین در سینه ی سینای دل
در محفل نام شهید اشک است هم آوای دل
از قیمت افزون تر شود چون بشکند مینای دل
=
دل عرش پاک کبریا ، دل مهبط نور خدا ست
پیمان این دل با شهیدان تا قیامت پا بجاست

*
تقدیم راه حق شده از طالقان صدها شهید
یاران مهدی مرد و زن ، گُرد و سلحشور و رشید
زین جمع، چندین دسته گل از بیت قاضی میرسعید
داوود همرزم رضا یار حسین ، عبدالحمید
وان کو حسین را بُد غلام ، شد چون حسن، یاران، شهید
دیگر محمد آن رضا شد نزد جدش رو سفید
نخل سیادت را ثمر ، مام رشادت را نوید
=
هرکوچه ای در شهر ما بوی شهادت می دهد
نام شهیدان هر کجا ، جان را طراوت می دهد

*
بنگر شهیدان جملگی در اوج عزّ و اقتدار
شد نام تاج الدینی و یاد خلیلی ماندگار
سوداگری ها جان فدا ، راه شرافت پایدار
گل های غفاری دهند عطر شکوه و افتخار
خون جلوسی جوشد از رگهای صدها و هزار
دارد «حسن جون» مردمیدان بیش ازین در انتظار
این «سیدآباد» است و عهدش با ولایت برقرار
=
این سرزمین شهر خدا ست، پاینده بادا «طالقان»
پاینده با حبل ولا ست این خانه ی صاحب زمان

*
بگذار تا یادی کنم از افتخار طالقان
برنا ابر مردی که بود پیرمراد عارفان
آن با شهادت همسفر استاد جمع عاشقان
یار صدیق رهبری سرحلقه ی آزادگان
از پرتو قرآن او ره یافت هر پیر و جوان
محمود در علم و عمل آن بوذر عصر و زمان
بودش علائی نسبت و شد سوی علّیین روان
=
یادش گرامی باد با روح شهیدان در جنان
یارب مکن ما را جدا هرگز دمی از راهشان

*