یاد ایام خدا با شهدا باد بخیر
یاد هر لحظه که شد صرف خدا باد بخیر
یاد باد آنکه خدا در همه جا با ما بود
با خدا بودن مان علت این معنا بود
یاد آن روح خـدا ، رهبر ما پیـر خمین
صاحب معجزه ی قرن گل باغ حسین
اوکه بنشاند در ارتش شجرطیبه ای
که بود سایه فکن بر سر هر مرتبه ای
کاشت در مهر نهالی که به کوثر مانَد
ثمر آن قدر رسانَد که خدا می داند
سر زد از بیست و چهار مه مهر آیه ی نور
سینه ی ارتش ازآن گشت چنان سینه ی طور
ع . س گوهری از یک صدف این دریاست
برگی از این شجر طیّب و شاخ طوباست
کهکشانی که همه انجم آن روحانی است
هرکجا ارتش ازاین نجم هدا نورانی است
قلب ارتش شده تابنده ز روحانیت
جان ارتش بخـدا زنده ز روحانیت
گاه در سنگر محراب و گهی سنگر رزم
همقدم با همه ی خط شکنان در صف عزم
چفیه بر گردن و انواع سلاحش بر دوش
با شهادت همه جا همسفر و هم آغوش
آن که عمامه به سر بسته و خود پیش تر است
چون نبی(ص) سنگ به پیشانی او بیشتر است
این همه کُشته ی مظلوم که خفته اند به خاک
با رخی سرخ و سری سبز و تنی چاکاچاک
اهل علم و عمل حوزه و دانشگاه اند
که ز فیض دم شان اهل نظر آگاه اند
جان و سر ، در همه جا بهر فدا درکف شان
پیشگام همه در رزم و بلایا صف شان
در شب حمله که از ابر هم آتش می ریخت
خون روحانی و سرباز به هم می آمیخت
مثل امروز که در رزمگه عرصة نرم
بارد از هر طرفی موشک ویرانگر شرم
باز در خط جلـو سنگر فرهنگی ماست
ع.س چون سپری رمز هماهنگی ماست
پرچم وحدت و همرنگ ولایت بودن
هم نوا با شهدا تا به شهادت ، بودن
ع . س لشگر مهدی است خدا شاهد من
حـافظ سنگر مهدی است ، خدا شاهد من
