! !!!!!!!!!!!!!!!

آقای میم الف ! قدِ کوته ، دهن گشاد * با آن زبان تلخ زبانت بریده باد !

حیف از ریاستی که نداری لیاقتش  *  چون فاضلاب هم که بود از سرت زیاد

 شان نظام و هر سه قوا را تو بی ادب  *  با یک لگد به شیر خود آخر دهی به باد

 اسفندیار برده چنان هوش از سرت  *  رستم که هیچ ! ایزد خود برده ای ز یاد

 ای کاش گرمسار نمی زاد چون تو را  *نسل پدر که همچو تو آرد عقیم باد

 ماموت بوده یی تو ، نه محمو د  ای کلک  *  تغییر نام ، داده چه تغییر در نژاد؟!  

 هرچند گشته یی تو به طاهر شبیه خلق  *اما چنانچه بوده همانت بود نهاد 

بس کن دگر دروغ و رها کن فریب را  *  بالله بود حقیقت و حق مبدء و معاد 

 دانم به مشفقان ندهی گوش بسته را  *  اما رسد جدا ز ولایت به ارتداد 

 با آن تلاش و سابقه حیف است زحمت ات  *  ابلیس وش فدا شود از کبر و از عناد

در این فضای تار سیاسی مع الاسف  *  این است آنچه دیده ام از عمق رویداد

 « م ش ا ی ی » است سامری فتنه ی جدید  *  گوساله نیز نیست مگر « ا ح م د ی ن ژ ا د »  

 هارون اگر ز تفرقه پرهیز می کند  *  تا «لامساس» نیست دگر مهلتی زیاد 

 در هم شکسته طعمه ی امواج می شوی *  جز نام بد دگر نرود از تو هیچ یاد

 جریان انحراف نگردند رستگار  *  بیراهه منتهی به سقوط است و بر فساد 

گیرم که چند روز نشینی به پشت زین  *  این زین به پشت آیدت از لغزش جواد 

 کردی گر اعتماد کسان را به خویش جلب  *  وای آن زمان که از تو شود سلب اعتماد

 جانا گر انتقاد پذیری برنده ای  *  بازنده است هر که گریزد ز انتقاد

زمستان 1391.

***************************************************************

 بیا  ای بهار دل انگیز من

شکوفا ترین باغ گلریز من

به وصل تو عید ست فصل بهار

چمن بی تو پاییز سرد است و تار

بیا تا جهان با تو زیبا شود

شکفتن  کنار تو معنا شود

من از هر بهاری نگویم سخن

که نبود سزاوار مام وطن

بهاری که من می سرایم نکو ست

نه از جنس اسفند و یاران اوست!

بهار حقیقی بیاید اگر

نماند ز اسفند نام و اثر

بهاری که باشد « ربیع الانام»

بشیر ش کسی نیست غیر از امام

امامی که رهپوی روح خدا ست

ز بعد خمینی به ما مقتدا ست

بسیجی امامی که یک ربع قرن

به یک دست، بشکسته بت های قرن

ابو مصطفی، مرتضی را شبیه

امین امام آن ولیّ فقیه

علی نام او ،خامنی نسبت اش

ز ایران  فرا سنگر نهضت اش

نه تنها به هر سوی ایران من

که دارد جهانی ز رزمش سخن

امام همه مومنان تا ظهور

الهی بیفزا شکوهش چو نور

بلی بی حضورش نیابی بهار

بجو  از سر انگشت او کوی یار

هر آن کس رهش از ولایت جدا ست

بلاشک  بمهدی قسم در خطا ست

چپ و راست در فتنه افتد به چاه

نه شرقی، نه غربی بود شاهراه

بهار تو جعلی است، اسفندیار!

مرا ، با بهار دروغین چکار ؟

ز اسفند و از یار اسفندیار

بسی خسته ام پس کجایی بهار ؟

خدا را ، تو مشکات نور خدا

بیا تا شود عید بر پا ، بیا

بیا ای گل نرگس فاطمه «س»

خزان را بده تا ابد خاتمه

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

زمستان 1391