با تبریک دهم شهریورماه «روزپدافندهوایی»به همرزمان عزیزوهمیشه بیدار
و یادی از همه پیشکسوتان وفرماندهان این نیروی مقتدر.شهریور 1398
می وزد عطر بهاران از پدافند هوائی
بشکفد گل های ایمان از پدافند هوائی
صبحدم با نغمه ی روحانی « الله اکبر»
سرزند آوای قـرآن از پدافند هوائی
درس احکام و کلام حکمت و نهج البلاغه
رمز دلپاکیّ و عرفان از پدافند هوائی
پای توپ و در کنار سنگر رادار و موشک
در عبادت شیرمردان از پدافند هوائی
تا سحر بیدار و بینا ، مقتدر ، پویا ، موفّق
روز و شب دشمن هراسان از پدافند هوائی
می کند با جان حمایت از نظام و از ولایت
تک به تک هر مرد میدان از پدافند هوائی
سنگر فرماندهی دارد به خاطر خاطراتی
همچو «خضرائی» امیران از پدافند هوائی [1]
شمس ارتش ، اسوه ی ایمان و استقلال و بینش
گشته «ستّاری» درخشان از پدافند هوائی [2]
یاد بادا از «یمینی» و از «غلامی»مرد نامی [3-4]
بانی بسیار بنیـان ، از پدافند هوائی
دوره ی «صادق نژاد»و «شاهرخی»تا «خادمی»خوش [5-7]
نام « قـادر» نیز بر خوان از پدافند هوائی [8]
گشت « میقـانی» امیر دوره ی اوج تحوّل [9]
«رستمی »شمعی فروزان از پدافند هوائی [10]
زد قدم «فرزاد اسماعیلی» و بشکفت از نو [11]
باغ گل های جوانـان از پدافند هوائی
تا ز رهبر بر « صباحی فر» برآمد حکم فرمان [12]
سبـز تر شد هرگلستان از پدافند هوائی
همره «پور ارسلان»، «اسکندر افشار»گوید [13-14]
آرزوها ، شد به سامان از پدافند هوائی
رفته صدها پیشکسوت ، هست وقت کار و همّت
خیز تا باشی نگهبان از پدافند هوائی
چارمین نیروی ارتش ، اولین سامان و سنگر [15]
حفظ کن « یا ربّ رحمان» از پدافند هوائی
تا به همرزمان «خداقوّت»، «پیام»از جان بگوید
آمده در جمع یـاران از پـدافنـد هـوائی
===================
[1و2]= فرماندهان شهید والامقام محمودخضرائی و منصور ستاری
[3 تا 7 و 9 تا 11]= به ترتیب فرماندهان پیشین و پیشکسوت پدافندهوائی
[8]= امیرسرتیپ قادر رحیم زاده از فرماندهان پیشین پدافندهوائی
[12]= امیر سرتیپ علیرضا صباحی فر، فرمانده حاضر نیروی مقتدر پدافندهوائی
[13 و 14]= اولین و دومین فرماندهان پدافند پس از انقلاب اسلامی
[15]= تعبیر حکیمانه فرمانده مغظم کل قوا : امروز پدافند در اولویت اول است.
دیده ها بر ره است و محو نگاه / می رسد موکب ستاره و ماه
حاجیان چون ستاره برگشتند / پاک و پاکیزه از هر آنچه گناه
برتر است از فرشتگان حاجی / در مقام و مکان و عزت وجاه
چون ملک نیست در عمل مختار / ولی این ، گشته چون ملک دلخواه
می زند بوسه صد هزار ملک / پای این حاجیِ رسیده ز راه
پس بگویم ز عمق جان تبریک / ز قبولان شماردت «الله»
آمدی از زیارت حرمین
بینمت باز در مزار «حسین»
خیرمقدم که حاجیِ مأجور / بازگشت از حریم مهبط نور
آمد این میهمان حضرت حق / با صفای دل و سری پر شور
می نوازد مشام را بویی / که شمیم ولا در او مستور
بوی عطر مدینه می آید / از همین جا نه از کرانه ی طور
دستِ پُر باز گشته حاجی ما / دست خالی ، که آید از ره دور؟
چیست سوغات این سفر ، یاران؟ / رحمت و معرفت ، هدایت و نور
بنِگر بر تن اش غبار بقیع / هست پیدا هنوز و گَرد عبور
در منا از منی ، رها گشته / جُسته در مشعر، اعتلای شعور
پیکرِ بد نهاد شیطان را / کرده با سنگسارِ رمی ، به گور
سر پیِ بندگی سپرده به تیغ / بُرده قربان به پیشگاه غفور
بر سر کوی او به سعی و طواف / گشته ، تا ره بَرَد به فیض حضور
حاجیان باد ، حج تان مقبول / این زیارات و سعیکم مشکور
آمدی از زیارت حرمین
بینمت باز در مزار «حسین»
تبریک به همه جوانان میهنم بمناسبت روز شاد و پرنشاط «جوان» |
|
سـرمایة انقلاب و کشور |
هم نوردل و امیـد رهبـر |
سازنده ی برج اوج فردا |
همواره تویی ، جوان پویا |
ای عزّت و افتخار میهن |
وی سنگر اقتدار میهن |
هرنسل که تا کنون گذشته |
امروز، امید بر تو بسته |
بشنو ز رسول مهربانی «ص» |
این نکته به ساحت جوانی |
درطاعت حق هرآن جوان است |
محبوب خدای مهربان است |
برگشته بسی عذاب غمبـار |
درسایة یک جوان دینـدار |
پس قدر خود و جوانی ات را |
بشناس و بمان برای فـردا |
بشتاب و مکن درنگ ، جانم |
ای رمز شکوه و فر ، جوانم |
با دست تو ، مام کشور من |
آباد تر است و سبز و روشن |
م . پ |
|
|
آید به مشـام ، بوی خوش طعمِ هلیم در بیست و یکِ بهـار ، همراه نسیم
از بهـر خداحافظی اش «انگـوتی» گسترده چنین بسـاط تکریم و نعیم
|
|
دوستان ، این هلیم * خوردن داشت بلکه حتی به خانه بردن داشت بعد از آن عهد «آش و نوشابه»* این فضا رنگی از فسردن داشت ولی امروز این طلسم شکست گرچه یک عمر دل شکستن داشت سور ، بیمار و مردنی شده بود یا به زودی خیال مردن داشت همه ترفیع ها ، بدون صدا بی خبر ، آنکه عزم رفتن داشت نه ز صبحانه ای خبر، نه ناهار نه کسی قصد سور دادن داشت ناگهان ، قهرمـانی از تُرکان کرد کاری که الحق احسن داشت پیشکسوت «جواد انگوتی» زد رکوردِ هر آنکه قبـلاً داشت گشت سرهنگ و با سی ویک سال حالی اکنون که قصد رفتن داشت همه ی سروَران و یاران را که در این سال های بودن داشت تا خداحافظی کند ز همه کرد مهمان ، چو شوق دیدن داشت پس حلالش کنید با «صلوات» با صدایی که بس شنیدن داشت روزه ، دارد ثواب در «شعبان» ولی امروز ، روزه خوردن داشت روز میلاد «حضرت عباس» جلوه ای شادتر ز گلشن داشت یاد «صیّـاد» هم گرامی باد آن شهیدی که عشق میهن داشت من چه گویم؟ شما خود اُستادید غنی از هرسخن که چون من داشت بُـرد ، با آن کسی است در ایّام که امورش به خیر ، مُتقن داشت هدیه ی من همین و ختم کلام با سـلام و دعـا مزیّن داشت ربّنـا عـاقبت بخیـری را کن نصیب همه دراین دنیا = 21/ فروردین/ 1398 ش برابر با چهارم شعبان المعظم 1440 ق = * همکارعزیزمان با صبحانه هلیم سفارشی از همکاران پذیرایی مفصلی کرد * اشاره به خاطره ای بین همکاران است.
|
اولین سرود سال 1397
که در تبعیت از تدابیر و رهنمودهای مقام معظم رهبری
بعنوان « سال حمایت از کالای ایرانی»
سروده شده و تقدیم میگردد .
نوروز شد ، تجدید بیعت با ولایت کن.
فرمان مولا را چنان قرآن تلاوت کن.
رهتوشه امسال، این پیغام نورانی است.
« ایرانی ! از کالای ایرانی حمایت کن »
بیگانه میخواهد تو را وابسته تر سازد.
با غیرت مردانه ات برخیز و همت کن.
شد نهضت اسلامی ایران چهل ساله
با قوت و کارآمدی تحکیم قدرت کن.
مام وطن، ناموس هر شوریده ایرانی است
از مام میهن با تلاش خود حراست کن.
آنرا که خون پاک ایرانی به رگ باشد
دارد تعصب، هموطن اتمام حجت کن.
تا اقتصاد کشور قرآن شود پویا
کالای ایرانی بخر ، تولیدعزت کن.
کارجهادی از شهیدان باید آموزیم
با این حمایت همنوایی با شهادت کن.
با قطع دست دشمنان از اقتصاد، امروز
همچون شهیدان، جان فدای آرمانت کن.
بشکن طلسم پیر استعمار ، با قدرت
ایران و آیین سرفراز از این رشادت کن.
مصرف کننده، جبهه ی تولید، هرسنگر !
ای دولت و ملت ، در این مسجد عبادت کن.
پیام امامم در این سال نو
که عید چهل فجر نورانی است
برای شکوفایی اقتصاد
حمایت ز کالای ایرانی است
حمایت ز کالای ایرانی است
حمایت ز کالای ایرانی است
حمایت ز کالای ایرانی است
حمایت ز کالای ایرانی است
! !!!!!!!!!!!!!!!
آقای میم الف ! قدِ کوته ، دهن گشاد * با آن زبان تلخ زبانت بریده باد !
حیف از ریاستی که نداری لیاقتش * چون فاضلاب هم که بود از سرت زیاد
شان نظام و هر سه قوا را تو بی ادب * با یک لگد به شیر خود آخر دهی به باد
اسفندیار برده چنان هوش از سرت * رستم که هیچ ! ایزد خود برده ای ز یاد
ای کاش گرمسار نمی زاد چون تو را *نسل پدر که همچو تو آرد عقیم باد
ماموت بوده یی تو ، نه محمو د ای کلک * تغییر نام ، داده چه تغییر در نژاد؟!
هرچند گشته یی تو به طاهر شبیه خلق *اما چنانچه بوده همانت بود نهاد
بس کن دگر دروغ و رها کن فریب را * بالله بود حقیقت و حق مبدء و معاد
دانم به مشفقان ندهی گوش بسته را * اما رسد جدا ز ولایت به ارتداد
با آن تلاش و سابقه حیف است زحمت ات * ابلیس وش فدا شود از کبر و از عناد
در این فضای تار سیاسی مع الاسف * این است آنچه دیده ام از عمق رویداد
« م ش ا ی ی » است سامری فتنه ی جدید * گوساله نیز نیست مگر « ا ح م د ی ن ژ ا د »
هارون اگر ز تفرقه پرهیز می کند * تا «لامساس» نیست دگر مهلتی زیاد
در هم شکسته طعمه ی امواج می شوی * جز نام بد دگر نرود از تو هیچ یاد
جریان انحراف نگردند رستگار * بیراهه منتهی به سقوط است و بر فساد
گیرم که چند روز نشینی به پشت زین * این زین به پشت آیدت از لغزش جواد
کردی گر اعتماد کسان را به خویش جلب * وای آن زمان که از تو شود سلب اعتماد
جانا گر انتقاد پذیری برنده ای * بازنده است هر که گریزد ز انتقاد
زمستان 1391.
***************************************************************
بیا ای بهار دل انگیز من
شکوفا ترین باغ گلریز من
به وصل تو عید ست فصل بهار
چمن بی تو پاییز سرد است و تار
بیا تا جهان با تو زیبا شود
شکفتن کنار تو معنا شود
من از هر بهاری نگویم سخن
که نبود سزاوار مام وطن
بهاری که من می سرایم نکو ست
نه از جنس اسفند و یاران اوست!
بهار حقیقی بیاید اگر
نماند ز اسفند نام و اثر
بهاری که باشد « ربیع الانام»
بشیر ش کسی نیست غیر از امام
امامی که رهپوی روح خدا ست
ز بعد خمینی به ما مقتدا ست
بسیجی امامی که یک ربع قرن
به یک دست، بشکسته بت های قرن
ابو مصطفی، مرتضی را شبیه
امین امام آن ولیّ فقیه
علی نام او ،خامنی نسبت اش
ز ایران فرا سنگر نهضت اش
نه تنها به هر سوی ایران من
که دارد جهانی ز رزمش سخن
امام همه مومنان تا ظهور
الهی بیفزا شکوهش چو نور
بلی بی حضورش نیابی بهار
بجو از سر انگشت او کوی یار
هر آن کس رهش از ولایت جدا ست
بلاشک بمهدی قسم در خطا ست
چپ و راست در فتنه افتد به چاه
نه شرقی، نه غربی بود شاهراه
بهار تو جعلی است، اسفندیار!
مرا ، با بهار دروغین چکار ؟
ز اسفند و از یار اسفندیار
بسی خسته ام پس کجایی بهار ؟
خدا را ، تو مشکات نور خدا
بیا تا شود عید بر پا ، بیا
بیا ای گل نرگس فاطمه «س»
خزان را بده تا ابد خاتمه
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
زمستان 1391
