با تبریک دهم شهریورماه «روزپدافندهوایی»به همرزمان عزیزوهمیشه بیدار 

و یادی از همه پیشکسوتان وفرماندهان این نیروی مقتدر.شهریور 1398 

می وزد عطر بهاران از پدافند هوائی

بشکفد گل های ایمان از پدافند هوائی

صبحدم با نغمه ی روحانی « الله اکبر»

سرزند آوای قـرآن از پدافند هوائی

درس احکام و کلام حکمت و نهج البلاغه

رمز دلپاکیّ و عرفان از پدافند هوائی

پای توپ و در کنار سنگر رادار و موشک

در عبادت شیرمردان از پدافند هوائی

تا سحر بیدار و بینا ، مقتدر ، پویا ، موفّق

روز و شب دشمن هراسان از پدافند هوائی

می کند با جان حمایت از نظام و از ولایت

تک به تک هر مرد میدان از پدافند هوائی

سنگر فرماندهی دارد به خاطر خاطراتی

همچو «خضرائی» امیران از پدافند هوائی [1]

شمس ارتش ، اسوه ی ایمان و استقلال و بینش

گشته «ستّاری» درخشان از پدافند هوائی  [2]

یاد بادا از «یمینی» و از «غلامی»مرد نامی  [3-4]

بانی بسیار بنیـان ، از پدافند هوائی

دوره ی «صادق نژاد»و «شاهرخی»تا «خادمی»خوش  [5-7]

نام « قـادر» نیز بر خوان از پدافند هوائی  [8]

گشت « میقـانی» امیر دوره ی اوج تحوّل  [9]

«رستمی »شمعی فروزان از پدافند هوائی  [10]

زد قدم «فرزاد اسماعیلی» و بشکفت از نو  [11]

باغ گل های جوانـان از پدافند هوائی

تا ز رهبر بر « صباحی فر» برآمد حکم فرمان  [12]

سبـز تر شد هرگلستان از پدافند هوائی

همره «پور ارسلان»، «اسکندر افشار»گوید  [13-14]

آرزوها ، شد به سامان از پدافند هوائی

رفته صدها پیشکسوت ، هست وقت کار و همّت

خیز تا باشی نگهبان از پدافند هوائی

چارمین نیروی ارتش ، اولین سامان و سنگر  [15]

حفظ کن « یا ربّ رحمان»  از پدافند هوائی

تا به همرزمان «خداقوّت»، «پیام»از جان  بگوید

آمده در جمع یـاران از پـدافنـد هـوائی

=================== 

[1و2]= فرماندهان شهید والامقام  محمودخضرائی و منصور ستاری

[3 تا 7 و 9 تا 11]= به ترتیب فرماندهان پیشین و پیشکسوت پدافندهوائی

[8]= امیرسرتیپ قادر رحیم زاده از فرماندهان پیشین پدافندهوائی

[12]= امیر سرتیپ  علیرضا صباحی فر،  فرمانده حاضر نیروی  مقتدر پدافندهوائی

[13 و 14]= اولین و دومین فرماندهان پدافند پس از انقلاب اسلامی

[15]= تعبیر حکیمانه فرمانده مغظم کل قوا : امروز پدافند در اولویت اول است.

! !!!!!!!!!!!!!!!

آقای میم الف ! قدِ کوته ، دهن گشاد * با آن زبان تلخ زبانت بریده باد !

حیف از ریاستی که نداری لیاقتش  *  چون فاضلاب هم که بود از سرت زیاد

 شان نظام و هر سه قوا را تو بی ادب  *  با یک لگد به شیر خود آخر دهی به باد

 اسفندیار برده چنان هوش از سرت  *  رستم که هیچ ! ایزد خود برده ای ز یاد

 ای کاش گرمسار نمی زاد چون تو را  *نسل پدر که همچو تو آرد عقیم باد

 ماموت بوده یی تو ، نه محمو د  ای کلک  *  تغییر نام ، داده چه تغییر در نژاد؟!  

 هرچند گشته یی تو به طاهر شبیه خلق  *اما چنانچه بوده همانت بود نهاد 

بس کن دگر دروغ و رها کن فریب را  *  بالله بود حقیقت و حق مبدء و معاد 

 دانم به مشفقان ندهی گوش بسته را  *  اما رسد جدا ز ولایت به ارتداد 

 با آن تلاش و سابقه حیف است زحمت ات  *  ابلیس وش فدا شود از کبر و از عناد

در این فضای تار سیاسی مع الاسف  *  این است آنچه دیده ام از عمق رویداد

 « م ش ا ی ی » است سامری فتنه ی جدید  *  گوساله نیز نیست مگر « ا ح م د ی ن ژ ا د »  

 هارون اگر ز تفرقه پرهیز می کند  *  تا «لامساس» نیست دگر مهلتی زیاد 

 در هم شکسته طعمه ی امواج می شوی *  جز نام بد دگر نرود از تو هیچ یاد

 جریان انحراف نگردند رستگار  *  بیراهه منتهی به سقوط است و بر فساد 

گیرم که چند روز نشینی به پشت زین  *  این زین به پشت آیدت از لغزش جواد 

 کردی گر اعتماد کسان را به خویش جلب  *  وای آن زمان که از تو شود سلب اعتماد

 جانا گر انتقاد پذیری برنده ای  *  بازنده است هر که گریزد ز انتقاد

زمستان 1391.

***************************************************************

 بیا  ای بهار دل انگیز من

شکوفا ترین باغ گلریز من

به وصل تو عید ست فصل بهار

چمن بی تو پاییز سرد است و تار

بیا تا جهان با تو زیبا شود

شکفتن  کنار تو معنا شود

من از هر بهاری نگویم سخن

که نبود سزاوار مام وطن

بهاری که من می سرایم نکو ست

نه از جنس اسفند و یاران اوست!

بهار حقیقی بیاید اگر

نماند ز اسفند نام و اثر

بهاری که باشد « ربیع الانام»

بشیر ش کسی نیست غیر از امام

امامی که رهپوی روح خدا ست

ز بعد خمینی به ما مقتدا ست

بسیجی امامی که یک ربع قرن

به یک دست، بشکسته بت های قرن

ابو مصطفی، مرتضی را شبیه

امین امام آن ولیّ فقیه

علی نام او ،خامنی نسبت اش

ز ایران  فرا سنگر نهضت اش

نه تنها به هر سوی ایران من

که دارد جهانی ز رزمش سخن

امام همه مومنان تا ظهور

الهی بیفزا شکوهش چو نور

بلی بی حضورش نیابی بهار

بجو  از سر انگشت او کوی یار

هر آن کس رهش از ولایت جدا ست

بلاشک  بمهدی قسم در خطا ست

چپ و راست در فتنه افتد به چاه

نه شرقی، نه غربی بود شاهراه

بهار تو جعلی است، اسفندیار!

مرا ، با بهار دروغین چکار ؟

ز اسفند و از یار اسفندیار

بسی خسته ام پس کجایی بهار ؟

خدا را ، تو مشکات نور خدا

بیا تا شود عید بر پا ، بیا

بیا ای گل نرگس فاطمه «س»

خزان را بده تا ابد خاتمه

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+

زمستان 1391

...

خوشا سازمان و چنین همرهان

ولایتمداران و روشنگران

سخندان و آگاه و روشن چه روز

جهان بین و اندر سیاست به روز

به دشمن شناسی بسی تیزبین

بصیر و مطیع امام امین

سلاح و مهمات ما در نبرد

بوَد این جوانان مردانه مرد

که رهبر به اینان کند افتخار

خدایا! مرا هم از آنان شمار

***

شنیدم که در بین ایرانیان

ز ایرانیان بین قرآنیان

شده برترین ارتش و سازمان

الهی که همواره برتر بمان

بلی ارتش ما به قرآن سر است

که ارتش بقرآن ، خدامحور است

تو را آل هاشم ، گوارا بوَد

که این گل به دستت شکوفا بوَد

الا آل هاشم امین امام

درود من و جمع یاران مدام

به تدبیر و دلسوزی و عزم تو

که ارتش کند فخر از رزم تو

...

بیست و چار مهر با تدبیر والای امام

سنگری در ارتش ما گشت برپا، بادوام

سنگر قرآن و محراب نماز و درس دین

مشعل راه سیاست، مربصیرت را قوام

ارتش ما در پناه دین و قرآن جاودان است

در دفاع از مکتب و خط ولایت قهرمان است

دز شکوه و عزّت اسلامی و حُسن بصیرت

هست بی همتا و تنها ارتش اندر این جهان است

با ولایت بسته پیمان تا نثار آخرین جان

یاور ارتش خداوند زمین و آسمان است

سازمان عین سین در ارتقاء معنویت

جاریِ ایمان به دلهای همه پیر و جوان است

خانه ی قرآن و معبد ، کویهای سازمانی

مرکز آموزش دین، پادگان تا پادگان است

فخر آل هاشم این بس چون بیاید عهد مهدی

مستشار رهبری در ارتش صاحب زمان است

از من سرباز تا روحانی و فرمانده امروز

چشم بر راه قدوم منجی مستضعفان است

ذکر «یامهدی» ، دعای عهد و «اللهم عجّل»

روز و شب در حلقه ی یاران ارتش بر لبان است

***

یاد ایام خدا با شهدا،  باد بخیر

یاد هر لحظه که شد صرف خدا باد بخیر

یاد باد آنکه خدا در همه جا با ما بود

با خدا بودن مان علت این معنا بود

یاد آن روح خـدا ، رهبر ما پیـر خمین

صاحب معجزه ی قرن گل باغ حسین

اوکه بنشاند در ایران شجرطیبه ای

که بود سایه فکن بر سر هر مرتبه ای

کاشت سرسبز نهالی که به کوثر مانَد

ثمر آن قدر رسانَد که خدا می داند

یاد یاران  بهشتی نفس  روحانی

کز فروغ رخ شان هست وطن نورانی

گاه در سنگر محراب و گهی سنگر رزم

همقدم با همه ی خط شکنان در صف عزم

چفیه بر گردن و انواع سلاحش بر دوش

با شهادت همه جا همسفر و هم آغوش

آن که عمامه به سر بسته و خود پیش تر است

چون نبی(ص) سنگ به پیشانی او بیشتر است

این همه کُشته ی مظلوم که خفته اند به خاک

با رخی سرخ و سری سبز و تنی چاکاچاک

اهل علم و عمل حوزه و دانشگاه اند

که ز فیض دم شان اهل نظر آگاه اند

جان و سر ، در همه جا بهر فدا درکف شان

پیشگام همه در رزم و بلایا صف شان

در شب حمله که از ابر هم آتش می ریخت

خون روحانی و سرباز به هم می آمیخت

مثل امروز که در رزمگه عرصه ی نرم

بارد از هر طرفی موشک ویرانگر شرم

باز در خط جلـو سنگر فرهنگی ماست

رهبری چون سپری رمز هماهنگی ماست

درس ما وحدت و همرنگ ولایت بودن

هم نوا با شهدا تا به شهادت ، بودن

رهبرم یاور مهدی است خدا شاهد من

حـافظ سنگر مهدی است ، خدا شاهد من

***

جان برکف است و مردخطر، سرباز

پا می نهد به موج شرر ، سرباز

از سیل پر تلاطم طوفان ها

تنها کسی که کرده گذر ، سرباز

امن از نگـاهـبانی او میهن

بیدارمرد شام و سحر ، سرباز

ناموس ملک و ملت و آیین را

حافظ به سان گنج گهر ، سرباز

سرباز ، دست قدرت یک ملت

گلواژه ی شکوه و ظفر ، سرباز

با دشمنان بگو : وطنم ایران

دارد زره ، به سینه ز  هرسرباز

مرد و زن و سپید و سیه موی اند

در میهن ام  سپر به سپر ، سرباز

همواره با بصیرت و از تقوا

دارد لباس رزم ، به بر سرباز

در جنگ نرم و سیطره ی فن هم

پوینده ی فضای هنر ، سرباز

هر جبهه ، خط اول سنگرها

پرچم فراز فجر ظفر ، سرباز

سربازی افتخار شهیدان بود

دارد ز هر شهید ، اثر  سرباز

ما اقتدا به رهبر خود داریم

آن پیشوای اهل نظر ، سرباز