*

نگهت مهرفام می ماند

لب لعلت به جام می ماند

گرچه یک قرن با تو باشم باز

صحبتم ناتمام می ماند

*

قصه های من از زبان دل است

حرف من با تو داستان دل است

درد تنهایی و غم هجران 

شعله ی آتش نهان دل است

*

جان من گرچه نیست قابل تو

دل من محرم است با دل تو

شود ار بی دلم ، دلت آزاد

بشکنم من دلم ، تو و دل تو

مهربان ! گاه می شوم دل تنگ

زین جهان تباه پر نیرنگ

تو در آن لحظه ها پناه منی

که دلم را جلا دهی از زنگ

*

عاجزم از بیان سرّ ضمیر

کان چه دارم به دست توست اسیر

هر شکایت که با تو می گفتم

از تو باید کجا برم تقریر؟ !

*

محرمم گر که بشکند دل من 

راز دارم دگر ، که خواهد بود ؟

مرگ بهتر که دوری همراز

کاش مرگم رسد به زودی زود !

*

مرگ هر چند آرزوی من است

زین سبب جسم من نمی میرد

بیمناکم ز سوز آه دلم

نکند دامن تو را گیرد !

*

کاش روز نخست باران بود

تا که مهرت ز قلب من می شست

یا که پنهان ز چشم من پس ابر

مهر رویت دلی دگر می جست

*

ولی امروز در اسارت توست

دل زنجیری وفا کیش ام

بشکنی ذره ذره اش بکنی

بی تو هر گز نیاید او پیش ام

*

دوستت دارم از صمیم دلم 

به خداوندی خدا سوگند

مهرت از سینه ام جدا نشود

تا به پیک اجل زنم لبخند

*

دوستت دارم آن قدر که تو را

هر چه مطلوب دل بود طلبم

گرکه هجران پسند چون تو مهی است

من دهان دوخته بریده لبم

*

هرچه معشوق خواهد از عاشق

محک سنجش محبت اوست

باشد ار یار عاشق صادق

نکند میل جز تمایل دوست

*

تو ز من سر بخواه و جان بطلب

محنت و رنج جاودان بطلب

داغ دوری مخواه بر جگرم

بجز آن هر چه می توان بطلب

*

تو که با من چنین کنی امروز

وای من گر که هست فردایی !

دولت عشق را بنازم من

که ندارد ز جور پروایی 

*

ای همیشه بهار یادت باد

نروی کمتر از دمی از یاد

تو فرامُش کنی مرا ، دانم

سر نوشت است و هر چه بادا باد

*