ما نسل زلال آفتاب و آبیم
روشنگر شام تار ، چون مهتابیم
با دست علی گونه بیاییم همه
«ایتام نیازمند را دریابیم»
***
ما راهوَران لحظه های نابیم
از دیدن هر رنج و غمی بی تابیم
دادیم به هم دو دست یاری که مگر
«ایتام نیازمند را دریابیم»
***
باید اگر اهل مصحف و آدابیم
با سر به ندای (سابقوا) بشتابیم
احسان به نهان را ز علی آموزیم
«ایتام نیازمند را در یابیم»
***